Nagranie z V sesji zajęć Medytacji Somatycznej

Prosimy o nieudostępnianie go na zewnątrz.

*nagranie można przewijać najeżdżając kursorem na pasek stanu

MATERIAŁY DODATKOWE 
1. 3 Rodzaje Oddechu
2. Sześć Poziomów Oddechu

1. 3 Rodzaje Oddechu

I.Oddech Zewnętrzny - normalny oddech, który wdychamy przez nasze nozdrza i który bierze udział w zwykłych procesach oddechowych. Jest to najbardziej potoczne rozumienie oddechu. Jest on łupiną, która skrywa oddech wewnętrzny. Pracujemy z nim na poziomie 1 a na kolejnych otwieramy te zewnętrzną łupinę krok po kroku aż do pełni doświadczenia Oddechu Wewnętrznego na poziomie 5.

II. Oddech Wewnętrzny - zwany jest też w hinduskich i buddyjskich jogach prana a w chińskich metodologiach pracy z ciałem jest określany jako qi (czi). Jest utożsamiany z siłą życiową. Poza Praktyką 6 Poziomów Oddechu mamy z nim do czynienia np. oddychając do Hary, Dantian i wkładając całe doświadczenie do podbrzusza. Również wchodzimy w kontakt z praną wdychając do stóp. Prana ma bardziej subtelny charakter i obiega nasze ciało. Trasy jej przebiegu zwane są kanałami. Możemy wpływać na obieg prany w ciele poprzez praktyki wizualizacji kierując jej przepływem. Prana podąża za uwagą.

III. Oddech Sekretny - odkrywamy go na poziomie 6. Nie można o nim nic powiedzieć - jego doświadczenie jest niekonceptualne. Mówienie o nim komuś kto go nie doświadczył jest jak opisywanie słodkiego smaku komuś, kto nigdy nie próbował cukru ani niczego słodkiego.

2. Sześć Poziomów Oddechu

Uwaga! Praktykując bez nagrania możemy poświęcić na każdy etap tyle czasu ile chcemy. Przechodzimy na kolejny, kiedy czujemy się gotowi. Cały czas jesteśmy skupieni na czubku nozdrzy - w fazie 1 możemy na początku poświęcić trochę uwagi na zrealaksowanie ciała.

1. Skupienie na wrażeniach oddechu  czubku nozdrzy i równy oddech.

Skupiamy się na oddechu na czubku nozdrzy. Obiektem skupienia są wrażenia z nim związane jak delikatnie ciepłe uczucie przy wydechu i chłodniejsze, świeże uczucie przy wdechu. Na tym poziomie nie manipulujemy tempem oddechu a jedynie jesteśmy uważni go. Później możemy to trochę zwolnić. Do wypracowania na tym poziomie jest jego równy charakter tj. staramy się, aby wdech i wydech były jak idealnie czysta nuta wydawana przy równym pociągnięciu smyczka o strunę. Jeżeli widzimy, że wdech lub wydech są pocięte, skaczą lub są poszatkowane, to przyglądamy się dokładniej "miejscom", w którym wydaje się to dziać. W ten sposób je wygładzamy. 
Idealny rezultat: wygładzenie oddechu. 

2. Wkładanie doświadczenia do oddechu.

Wkładamy wszystko do oddechu tak jakby nasze jestestwo było jak papier, który składamy w kwiat origami. Wszystko tj. myśli, doznania w ciele, wrażenia zmysłowe jak np dźwięki, uczucia a nawet zmęczenie, ospałość - wszyskto co nas rozprasza, wyciąga z tego. W ten sposób całe nasze jestestwo koncentruje się we wdechu i jest uwalniane do wydechu. 
Idealny rezultat: zintegrowanie całego doświadczenia z oddechem na czubku nozdrzy i koncentracja całego jestestwa na tym.

3. Liczenie 4 oddechów.

 Liczymy do 4 oddechów. Celem jest pozostanie z wrażeniami na czubku nozdrzy przez 4 oddechy nie rozpraszając się i na 100 procent skupiając się na oddechu. Na tym poziomie dalej należy wszystko wkładać do oddechu. Po 4 oddechach można poluzować uwagę a potem należy powrócić do wytężonego skupienia i liczenia wykonując kolejny cykl a później być może powtórzyć kilka cykli z przerwami.
Idealny rezultat: nierozproszone skupienie przez 4 oddechy 

4. Wchodzenie do środka wrażeń związanych z oddechem 

Kontynuując liczenie do 4 staramy się wejść do środka wrażeń oddechu. Nie badamy ich od zewnątrz, ale wchodzimy od wewnątrz. Badamy jakie to jest uczucie być w środku doznania.
Idealny rezultat: wejście do środka wrażeń.

5. Wdychanie przestrzeni.

 Puszczamy fizyczne doświadczenie oddechu i staramy się wdychać przestrzeń. Postrzegamy to co wdychamy jakby to była przestrzeń. Jest to specyficzne ćwiczenie i potrzebne jest zaufanie i dostrojenie się do niego. Pomaga trick z przesunięciem uwagi centymetr, dwa może trzy do tyłu. Warto to sprawdzić - wtedy jest łatwiej poczuć to somatycznie. Kiedy mamy doświadczenie wdychania przestrzeni to sprawdzamy czy poza tym, że jest pusta, to czy ma ona jakość, którą moglibyśmy wyrazić mówiąc, że jest jasna, przejrzysta, klarowna? Badamy to bezpośrednio (nie myśląc o tym tylko somatycznie). Tak odkrywamy Wewnętrzny Oddech.
Idealny rezultat: doświadczenie prany tj aspektów przestrzeni i świetlistości.

6. Szukanie esencji prany.

Sprawdzamy czy możemy znaleźć esencję tej przestrzeni. Nie myślimy o tym, nie próbujemy tego uchwycić wyobraźnią, ale szukamy bezpośredniego doświadczenia. Jaka jest esencja tej przestrzeni? Jej rdzeń? Co leży w samym sercu? Badamy tak Wewnętrzny Oddech odkrywając tym samym Sekretny Oddech.

Idealny rezultat: odkrycie Sekretnego Oddechu.

UWAGA!
Praktykę najlepiej robić w medytacji w pozycji siedzącej, ale możemy uczyć się jej na leżąco.